Η σχέση σαν καθρέφτης

Τα ζευγάρια χωρίζουν για τον ίδιο λόγο που σμίγουν.

Πολλά ζευγάρια αναρωτιούνται: «Γιατί τον ερωτεύτηκα, αφού είμαστε τόσο διαφορετικοί; Ίσως με κάποιον άλλον που θα είχαμε τα ίδια γούστα να τα πήγαινα καλύτερα….»

Συμβαίνει, αυτό ακριβώς που μας ελκύει, να είναι η διαφορετικότητα. Στην αρχή με γοητεύει που ο άλλος έχει αυτό που για μένα είναι πιο δύσκολο να αποκτήσω. Συμπληρώνομαι από το σύντροφό μου, ακριβώς επειδή μπορεί να κάνει πράγματα που εγώ δεν μπορώ, και αντιστρόφως. Στη φάση του έρωτα, όχι μόνο αποδέχομαι αυτά του τα χαρακτηριστικά, αλλά επίσης τα αποδέχομαι και στον εαυτό μου. Για παράδειγμα, αν είμαι άνθρωπος πολύ δραστήριος και ενεργητικός, με γοητεύουν η ηρεμία, η δεκτική ικανότητα, η ενδοσκόπηση. Ο άλλος, με τη σειρά του, αισθάνεται γοητευμένος από την ικανότητά μου να ζω στον κόσμο, να πηγαίνω μπροστά.

Όμως το πρόβλημα έρχεται μετά, γιατί στην αρχή πράγματι με ευχαριστεί η διαφορά, αλλά όταν ο έρωτας εξασθενεί αρχίζω να καβγαδίζω με τον σύντροφό μου για τα ίδια εκείνα χαρακτηριστικά τα οποία μας έφεραν κοντά. Αν εγώ έχω ιδιαίτερα αναπτυγμένη την ενεργητική μου πλευρά, πιθανότατα θα καβγαδίσω με την παθητική δική του. Στον καβγά μαζί του θα πάρω τη θέση του παθητικού κι αυτός θα είναι ο εχθρός μου στη θέση του ενεργητικού. Δηλαδή, θα μεταφέρω στη σχέση μια παλιά εσωτερική διαμάχη. Όταν ερωτεύομαι τον άλλον – ακριβώς επειδή επιτρέπει στον εαυτό του να είναι τόσο ήρεμος και χαλαρός -, κατά κάποιον τρόπο συμφιλιώνομαι με αυτήν την πλευρά μου την οποία είχα απαρνηθεί. Αν, όμως, δεν την αναπτύξω και στον εαυτό μου, θα καταλήξω να τσακώνομαι μαζί του κατά τον ίδιο τρόπο που καβγάδιζα και πριν, με αυτήν την πλευρά μου που απαρνιόμουν.

Σε αυτή την περίσταση, το κλειδί είναι να εξελίξουμε τις καθόλου – ή λίγο -  αναπτυγμένες πλευρές μας, που διακρίνουμε στον άλλον. Έτσι, ο σύντροφός μας μπορεί να μετατραπεί σε δάσκαλο ή σε εχθρό μου. Εδώ είναι η επιλογή.

Απο το βιβλίο του Jorge Bucay - Να βλέπεις στον