Ο εσωτερικός φάρος

Ο άνθρωπος που χτυπάει την πόρτα του ψυχολόγου και ζητάει βοήθεια, πολλές φορές βασανίζεται απο ενοχές. Η ικανότητα του ψυχολόγου τότε συνίσταται στο να δώσει τη σωστή προοπτική στις πράξεις, τις φαντασίες και τις σκέψεις του. Να δώσει, δηλαδή, άλλο νόημα στα γεγονότα, να τον βοηθήσει να καταλάβει. Διότι αλλιώς φαίνονται τα πράγματα όταν τα παρατηρούμε με βάση το συλλογικό κριτήριο, οπότε εμφανίζονται μόνο τα σφάλματα, κι αλλιώς όταν τα παρατηρούμε με το προσωπικό κριτήριο, οπότε το νόημα αλλάζει και το στρεβλό επαναξιολογείται. Η ικανότητα έγκειται, επομένως, στο να κοιτάμε τα προβλήματα απο τη σωστή σκοπιά. Παράλληλα, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι οι σταυροί που κουβαλάνε οι άνθρωποι είναι ανάλογοι με τη δύναμή τους. Οι αδύναμοι, λοιπόν, οι μαλθακοί και άνοστοι έρχονται αντιμέτωποι με μικρά προβλήματα, ανάλογα των αποθεμάτων τους, ενώ οι δυνατοί, οι άνθρωποι με χαρισματική προσωπικότητα σηκώνουν στους ώμους το βάρος σιδερένιου σταυρού. Να παρατηρήσουμε επίσης ότι όσο βαρύτερη είναι η ποινή τόσο μεγαλύτερη είναι και η ικανοποίηση για την επιτυχή αποπεράτωσή της. Και σ' αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να προκύψει βοήθεια. Εκεί που τα πράγματα διαγράφονται σκοτεινά, τραγικά, δίχως ίχνος ελπίδας, ξαφνικά ξεπροβάλει το φως. Μέσα στο απόλυτο μαύρο το φως διακρίνεται με μεγαλύτερη ακρίβεια, μέσα στο πυκνό σκοτάδι η μικρή φλόγα της ελπίδας, της καινούριας δύναμης και της αναγέννησης λάμπει περισσότερο.

Αυτό σημαίνει ότι τη στιγμή που η απόγνωση κορυφώνεται γεννιέται η ελπίδα, τη στιγμή που το σκοτάδι πυκνώνει ξεπροβάλει το φως και μαζί μ' αυτό η βοήθεια που χρειαζόμαστε για να βγούμε απο το αδιέξοδο. Εδώ θα προσθέσουμε ότι όσο μεγαλύτερη η απελπισία μας τόσο περισσότερο "αξίζουμε" τη βοήθεια που εισπράττουμε. Αυτό που έχει σημασία, δηλαδή, είναι να μπούμε στη δεινή θέση, διότι μετά σίγουρα θα μας συντρέξουν: όταν είναι να ανάψει ένα φως ανάβει και φωτίζει καλύτερα μέσα στο σκοτάδι.

Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι το φως που καταφέρνουμε κάποια στιγμή να διακρίνουμε προέρχεται απο εμάς τους ίδιους, είναι το δικό μας φως που σιγά σιγά μετατρέπεται σε εσωτερικό φάρο. Το πρώτο βήμα, δηλαδή, για να αντιμετωπίσουμε τον πόνο είναι να δούμε το φως που κρυφοκαίει μέσα στο σκοτάδι, να αρχίσουμε να ξεδιαλύνουμε ποιός είναι κάθε φορά ο στόχος μας.

Απο το βιβλίο του A. Carotenuto "Η ψυχή της γυναίκας"