Η διπολική σκέψη (β)
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο η διπολική σκέψη είναι τόσο
συχνή έχει να κάνει με τη ματαίωση και την απογοήτευση. Ας δούμε το παράδειγμα
της Άννας, για την οποία μιλήσαμε ξανά. Κατά τη διάρκεια του δείπνου που
παρέθεσε, η Άννα είχε επικεντρώσει τόσο πολύ την προσοχή της στο να περάσουν
καλά οι καλεσμένοι της, που ξέχασε το φαγητό και το παρα έψησε. Σκέφτηκε :
«χάλασε η βραδιά. Δεν μπορώ να μαγειρέψω ούτε ένα απλό φαγητό. Τώρα ξέρουν όλοι
πόσο ανίκανη είμαι». Η απογοήτευση και το αίσθημα της απειλής (οι άλλοι θα τη
θεωρούν ανάξια) την οδήγησαν στη διπολική σκέψη: «χάλασε η βραδιά». Αυτό δεν
είναι ασυνήθιστο. Έχετε πετάξει ποτέ τα εργαλεία σας κάτω επειδή δεν μπορούσατε
να επιδιορθώσετε κάτι;
Αλλά τι στοιχεία υπάρχουν ότι χάλασε όλη η βραδιά; Έκανα στην
Άννα μερικές ερωτήσεις σχετικά μ’ αυτό (οι απαντήσεις της δίνονται στις
παρενθέσεις):
·
Μιλούσαν
οι καλεσμένοι μεταξύ τους; (Ναι)
·
Έκαναν
σχόλια και γελούσαν; (Ναι)
·
Η
ατμόσφαιρα ήταν χαλαρή ή σφιγμένη; (Χαλαρή)
·
Έκαναν
εμετό αφού έφαγαν το φαγητό σου; (Όχι)
·
Είπαν
ότι πέρασαν καλά; (Ναι)
Όταν η Άννα σκέφθηκε τα πράγματα πιο ήρεμα, κατέληξε στο
συμπέρασμα ότι το φαγητό όντως δεν ήταν καλό, αλλά το μόνο που συνέβη ήταν ότι
θίχτηκε κάπως η υπόληψή της ως μαγείρισσας. Ίσως, αν δεν είχε κατάθλιψη και
άγχος, να είχε δει την αστεία πλευρά του θέματος και να είχε διασκεδάσει με το
γεγονός. Και, όπως είπε, για να είναι ειλικρινής με τον εαυτό της, οι
καλεσμένοι δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν ότι το κρέας είχε παραψηθεί, γιατί
ήταν μια εξωτική συνταγή και μόνο η ίδια γνώριζε πώς θα έπρεπε να είναι.
Συνεπώς, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την κατάθλιψη, είναι
πολύ σημαντικό να αποφύγουμε τις ακραίες εκτιμήσεις για το αν είμαστε καλοί ή
κακοί, επιτυχημένοι ή αποτυχημένοι κ.ο.κ. Η κατάθλιψη μπορεί να μειώσει την
ανοχή μας στη ματαίωση και να μας οδηγήσει στην διπολική σκέψη. Αυτό είναι κάτι
που πρέπει να γνωρίζουμε και να προσπαθούμε να αποφεύγουμε.
Από το βιβλίο του P.Gilbert «Ξεπερνώντας την κατάθλιψη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου