Ζωή

Με νανούρισες  με κουδουνίστρες και όνειρα….

Με γλύκανες  με την προοπτική της ευτυχίας  μεγαλώνοντάς  με με την αθωότητα ενός παιδιού.

Κι  έπειτα  η δύναμή σου  με έσπρωξε στη ζωή των συναισθημάτων…..

Για ένα διάστημα ένιωσα πως σε κατείχα, πως εγώ και σύ ήμασταν ένα, πως ήσουν δική μου, στο δικό μου έργο, στο δικό μου ταξίδι, στο δικό μου σύμπαν.

Και ήρθες σαν ένας τυφώνας αντιθέσεων  για να μου υπενθυμίσεις τα χίλια σου πρόσωπα,

Σκληρή, απόμακρη,τρυφερή και γλυκόπικρη. Με φόβισες, με καθήλωσες, με θύμωσες, μα με έμαθες  να  κάνω και τις αντιθέσεις σύνολο, να μπορώ να βλέπω, να μπορώ να αποδέχομαι, να μπορώ να ενσωματώνω.

Με γέρασες μαθαίνοντάς με να υποκλίνομαι  στο μεγαλείο σου.

Με έκανες να καταλάβω πως τελικά το ταξίδι έγινε για να με ενσωματώσεις εσύ  στο δικό σου σύμπαν, στο δικό σου έργο.

Πως το μάθημά μου ήταν να αφεθώ σε σένα και όχι να σε μάθω.

ΖΩΗ αφήνομαι στα χέρια σου, στην δύναμή σου, στις χαρές και τις λύπες σου, στο θαύμα σου που δεν έχει αρχή και τέλος, στην ανεξέλεγκτη ροή σου.

ΖΩΗ σ’ευχαριστώ για όλα όσα μου έχεις δώσει  μα και  για όσα μου έχεις στερήσει.

Φόβος

Πρέπει να πω κάτι για τον φόβο. Είναι ο μόνος πραγματικός αντίπαλος της ζωής. Μόνον ο φόβος μπορεί να κατανικήσει τη ζωή. Είναι ένας πανέξυπνος, ύπουλος εχθρός, το ξέρω πάρα πολύ καλά πια. Δεν έχει αξιοπρέπεια, δε σέβεται ιερά και όσια, δεν έχει έλεος. Χτυπάει στο πιο αδύνατο σημείο σου, που το ανακαλύπτει με τρομερή ευκολία. Ο φόβος ξεκινά πάντα, μα πάντα απ' το μυαλό σου. Τη μια στιγμή νιώθεις ηρεμία, αυτοέλεγχο, ευτυχία. Και τότε ο φόβος, μετουσιωμένος σε διανοητικές αμφισβητήσεις, τρυπώνει ύπουλα μέσα σου. Η αμφιβολία συναντά τη δυσπιστία, και η δυσπιστία πασχίζει να τη διώξει. Όμως η δυσπιστία δεν είναι καλά οπλισμένος στρατιώτης. Η αμφιβολία υπερνικά χωρίς κόπο τη δυσπιστία. Αγωνιάς. Μπαίνει στη μέση η λογική. Καλμάρεις. Η λογική είναι εφοδιασμένη με πιο σύγχρονα τεχνολογικά όπλα. Όμως, προς μεγάλη σου έκπληξη, παρά τις ανώτερες μεθόδους της και τις πολλαπλές αναμφισβήτητες νίκες της, η λογική πέφτει κάτω ηττημένη. Νιώθεις αποδυναμωμένος, τρέμεις. Η αγωνία γίνεται ο εφιάλτης σου.

Ύστερα ο φόβος πλημμυρίζει το σώμα σου, που αντιλαμβάνεται πια ότι κάτι τρομερό συμβαίνει. Ήδη οι πνεύμονές σου δε λειτουργούν σωστά, πνίγεσαι, τα σωθικά σου αναδεύονται μέσα σου σα φίδια. Τώρα πετιέται έξω η γλώσσα σου, σαν να' σαι ψόφιο οπόσουμ, ενώ το σαγόνι σου τρέμει ανεξέλεγκτα. Κουφαίνεσαι ξαφνικά. Οι μύες σου τρεμουλιάζουν λες κι έπαθες ελονοσία, και τα γόνατά σου δε σε κρατούν, σαν να χορεύουν απο μόνα τους. Η καρδιά σου παλεύει και σφίγγεται, ενώ οι σφιγκτήρες σου χαλαρώνουν ανεξέλεγκτα. Τα ίδια παθαίνει όλο σου το σώμα. Κάθε τμήμα σου, το καθένα με τον δικό του τρόπο, καταρρέει. Τα μάτια σου πάντα προσέχουν και παρατηρούν το φόβο σου.

Παίρνεις βιαστικές αποφάσεις. Απορρίπτεις τους στερνούς σου συμμάχους: την ελπίδα και την εμπιστοσύνη. Ορίστε, νίκησες τον εαυτό σου. Ο φόβος, που είναι απλώς μια εντύπωση, θριαμβεύει.

Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις την κατάσταση. Γιατί ο φόβος, ο πραγματικός φόβος, αυτός ο φόβος που ταρακουνάει το είναι σου, που σε κάνει να νιώθεις ότι βλέπεις το φέρετρό σου, ξέρει να κουρνιάζει στη μνήμη σου σαν γάγγραινα: σαπίζει τα πάντα, ακόμα και τις λέξεις για να τον περιγράψεις. Γι' αυτό κάνεις αγώνα για να τον εκφράσεις με λόγια. Πρέπει να παλέψεις σκληρά για να τον φωτίσεις με λέξεις. Αν δεν το κάνεις, αν ο φόβος καταντήσει ένα άλαλο σκοτάδι που αποφεύγεις και ίσως καταφέρνεις στιγμιαία να ξεχάσεις, σημαίνει ότι έγινες έρμαιο σε χειρότερες επιθέσεις φόβου, επειδή ποτέ δεν αποτόλμησες ν' αντιπαλέψεις τον εχθρό, γι αυτό και σε νίκησε.

 

 

 

 

 

 

Απο το βιβλίο του Γ. ΜΑΡΤΕΛ "Η Ζωή του Πι"

Τα είδη των αρνητικών σκέψεων

Ι. Η εγωκεντρική σκέψη

Συχνά δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι οι άλλοι έχουν διαφορετική άποψη από τη δική μας. Και οι άλλοι πρέπει να βλέπουν τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο που τα βλέπουμε κι εμείς, για παράδειγμα: «πιστεύω ότι είμαι αποτυχημένος, άρα το ίδιο πρέπει να πιστεύουν και αυτοί».

Η εγωκεντρική σκέψη εμφανίζεται και με μια άλλη μορφή: αυτό συμβαίνει όταν επιμένουμε ότι οι άλλοι πρέπει να υπακούουν στους ίδιους κανόνες ζωής και να έχουν τις ίδιες αξίες με εμάς. Η Σοφία θεωρούσε τα γενέθλια κάτι πολύ σημαντικό και τα θυμόταν πάντοτε. Αλλά ο σύζυγός της, ο Βαγγέλης, δεν είχε την ίδια άποψη. Του άρεσε να της κάνει εκπλήξεις με μικρά δωράκια σε ανύποπτο χρόνο. Μια χρονιά ξέχασε να της πάρει δώρο για τα γενέθλιά της. Η Σοφία σκέφτηκε: «ξέρει πόση σημασία δίνω στα γενέθλια. Εγώ ποτέ δεν θα ξεχνούσα τα δικά του. Πώς μπόρεσε αυτός να ξεχάσει τα δικά μου; Αν με αγαπούσε, δεν θα τα ξεχνούσε». Αλλά στην πραγματικότητα ο Βαγγέλης δεν ήξερε πόσο σημαντικά θεωρούσε τα γενέθλια η Σοφία, γιατί δεν του το είχε πει ποτέ. Έπρεπε απλώς να σκέπτεται με τον ίδιο τρόπο που σκεπτόταν εκείνη.

Στη θεραπεία ζευγαριών, στην οποία συμμετείχαν ο Βαγγέλης εξεπλάγη από το πόσο στεναχωρήθηκε η Σοφία και ανέφερε ότι της είχε κάνει πολλές μικρές εκπλήξεις που αποδείκνυαν ότι τη σκέπτεται. Επίσης, της είπε – και αυτός για πρώτη φορά – ότι σπάνια του έκανε δώρα όταν δεν είχε τα γενέθλιά του και σύμφωνα με το δικό του τρόπο σκέψης αυτό σήμαινε ότι της περνούσε από το μυαλό να του χαρίσει κάτι ή να του κάνει κάποια έκπληξη μόνο μία φορά το χρόνο!

Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες απόψεις, ούτε είναι χρήσιμο να πιστεύουμε ότι οι άλλοι σκέπτονται ακριβώς όπως εμείς, απλούστατα γιατί συχνά έχουν διαφορετικό τρόπο σκέψης.  Ο καθένας από μας έχει διαφορετική προσωπικότητα και βιώματα, απότε οι απόψεις και οι αξίες μας διαφέρουν. Αυτές οι διαφορές μπορεί να γίνουν πηγή είτε θετικών εμπειριών είτε συγκρούσεων. Ακριβώς επειδή ο κάθε άνθρωπος είναι τόσο διαφορετικός από όλους τους άλλους, υπάρχει τόσο πλούσια πολυμορφία στο ανθρώπινο είδος. Δυστυχώς, ορισμένες φορές υποτιμούμε τους άλλους όταν δεν σκέπτονται ή δεν συμπεριφέρονται όπως εμείς. Στη βιβλιογραφία θα βρείτε πολλά βιβλία που αναφέρουν ότι οι άντρες και οι γυναίκες σκέπτονται διαφορετικά για τις σχέσεις τους και θέλουν διαφορετικά πράγματα από αυτές. Αυτό δεν είναι εξ ορισμού προβληματικό αν είμαστε ειλικρινείς για τις ανάγκες μας και τις διαπραγματευόμαστε ανοικτά με το σύντροφό μας. Θεωρείται πρόβλημα όταν δεν είμαστε σίγουροι για το τι θέλουμε ή όταν προσπαθούμε να επιβάλουμε τον τρόπο σκέψης μας στους άλλους.

 

Από το βιβλίο του P.Gilbert «Ξεπερνώντας την κατάθλιψη»

Τα είδη των αρνητικών σκέψεων

Θ. Η υπεργενίκευση

 Αν πάει κάτι στραβά, πιστεύουμε πως ότι τα πάντα θα πάνε στραβά. Το αίσθημα της αποτυχίας μπορεί να πάρει τόσο γιγάντιες διαστάσεις, ώστε να θεωρήσουμε ότι όλα όσα έχουμε κάνει ήταν αποτυχημένα ή ψεύτικα. Όταν προβαίνουμε σε τέτοιες υπεργενικεύσεις, εκλαμβάνουμε μια μεμονωμένη αποτυχία ως την αρχή μιας ατέλειωτης αλυσίδας αποτυχιών. Δεν μπορεί να γίνει τίποτε. Τα πράγματα θα είναι πάντοτε έτσι.

·         Ένας φοιτητής πήρε χαμηλό βαθμό και σκέφθηκε: «Δεν θα τα καταφέρω ποτέ. Ποτέ δεν κάνω μια καλή εργασία».

·         Μία φίλη της Αγγελικής είπε ότι θα ερχόταν στο πάρτι της, αλλά μετά το ξέχασε. Η Αγγελική σκέφθηκε: « Έτσι μου φέρονται πάντα. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για μένα».

·         Ο Θανάσης χώρισε με την φιλενάδα του και σκέφθηκε: «Ποτέ  ξανά δεν θα είναι τόσο ευτυχισμένος. Θα είμαι πάντα δυστυχισμένος χωρίς αυτήν».

Ας δούμε τώρα πώς θα μπορούσαμε να αμφισβητήσουμε τις παραπάνω σκέψεις:

Αρνητική σκέψη                      Αμφισβήτηση και τρόποι αντιμετώπισης

Τα πράγματα δεν θα               Το ποτέ και το  πάντοτε είναι μεγάλες κουβέντες.

μου πάνε ποτέ καλά.              Είναι αλήθεια ότι είμαι αναστατωμένος, αλλά

                                                   συνηθίζω να κάνω τέτοιες γενικεύσεις όταν νιώθω έτσι.

                                                   Είχα και παλιότερα τέτοιες σκέψεις, αλλά  τελικά τα     

                                                   κατάφερα τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό.

                                                   Ας επικεντρωθώ σ’ αυτά που μπορώ να καταφέρω και

                                                σ’ αυτά που μπορούν να πάνε καλά, αντί να τα βλέπω

                                                όλα μαύρα.

 

 

 

 

Από το βιβλίο του P.Gilbert  «Ξεπερνώντας την κατάθλιψη»