Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Υπομονή

Η φύση μας προσφέρει μια απεριόριστη ποικιλία απο φυτά που μας ευχαριστούν και μας μαγεύουν. Ξέρουμε ότι θα ήταν εντελώς γελοίο να τα κρίνουμε. Δεν γκρινιάζουμε και δεν απαιτούμε να βγάλουν μπουμπούκια ή φύλλα όταν εμείς το θέλουμε. Ούτε τα συγκρίνουμε με άλλα φυτά στον ίδιο κήπο, τα οποία βλέπουμε πως είναι καλύτερα. Απλώς, τα παρακολουθούμε να κάνουν αυτό που καθόρισε η φύση τους, να μεγαλώσουν και ν' ανθίσουν με το δικό τους ρυθμό.
Θα ήταν λογικό να διατηρούσαμε την ίδια συμπεριφορά και απέναντι στους ανθρώπους που αγαπάμε, απο τη στιγμή μάλιστα που δεν έχουμε πλήρη επίγνωση του εσωτερικού τους αγώνα. Ακόμα κι όταν έχουμε τις καλύτερες προθέσεις, η ανυπομονησία μας να "μεγαλώσουν" και να "σοβαρευτούν" δείχνει ότι τα θεωρούμε απλά πράγματα. Συμπεραίνουμε, δηλαδή, ότι μπορούν και πρέπει ν' αλλάξουν σύμφωνα με τις επιταγές μας.
Διέσωσα μερικά απο τα πιο γερά φυτά μου επειδή διδάχτηκα, πριν πάρα πολλά χρόνια, ότι αν θέλω να τα βλέπω να ευδοκιμούν και ν' ανθοβολούν, όφειλα να τους επιτρέπω να ζουν σύμφωνα με τη δική τους φύση. Αμέτρητες φορές εγκατέλειψα τις προσπάθειες με μερικά απο τα φυτά μου, αφού περίμενα υπομονετικά ν' ανταποκριθούν στις ιδιαίτερες φροντίδες μου. Διαπίστωσα ότι μια μέρα, όταν αυτά - όχι εγώ - ήταν έτοιμα, άνοιγαν τα άνθη τους και ξεδίπλωναν την ομορφιά τους μπροστά στα μάτια μου. Περίμεναν να έρθει η ώρα τους.
Ορισμένες φορές, η καλύτερη υπηρεσία που μπορούμε να προσφέρουμε σ' αυτούς που αγαπάμε είναι να σταθούμε δίπλα τους σιωπηλοί, υπομονετικοί και αισιόδοξοι. Να δείχνουμε κατανόηση και να περιμένουμε.
 
 
 
 
 
 
Απο το βιβλίο του Λ.Μπουσκάλια "Γεννημένοι για την αγάπη"

Δεν υπάρχουν σχόλια: