Σε περίοδο "κρίσης"

Το πεπρωμένο και η εξέλιξή μας παίρνουν μορφή τη στιγμή που βιώνουμε τον πόνο, τη στιγμή των δύσκολων περιστάσεων.

Θα λέγαμε ότι όταν η ζωή κυλά ομαλά, δίχως απρόβλεπτα, προβλήματα και αντιξοότητες είναι σα να μην ζούμε. Όταν ζούμε ένα δραματικό γεγονός, ένα δυσάρεστο συμβάν, είναι σα να μας χτυπάει ο κεραυνός που φωτίζει ξαφνικά άγνωστες πλευρές του εσωτερικού μας κόσμου, δρόμους που μάταια αναζητούσαμε για καιρό.

Ο μεγεθυντικός φακός μέσα απο τον οποίο παρατηρούμε τον κόσμο όταν ζούμε ένα προσωπικό δράμα, διαφέρει κατά πολύ απο αυτόν που έχουν στη διάθεσή τους οι συνάνθρωποι της επίπεδης και ατάραχης ζωής. Συνεπώς, αντιλαμβανόμαστε ότι ο βαθύς ψυχικός πόνος για τον οποίο συζητούμε, ενεργοποιεί μια διαφορετική, συμπληρωματική μας διάσταση και μας οδηγεί στη λεγόμενη "κρίση".

"Είμαι σε κρίση" σημαίνει ότι βιώνω κάποιες ιδιαίτερες δυσκολίες που προκαλούν στεναχώρια και πόνο. Εντούτοις, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι οι "ώρες της κρίσης", παρά τα φαινόμενα, είναι απο τις ευτυχέστερες και τις σημαντικότερες της ζωής μας. Οι αιτίες για τις οποίες η κρίση παρουσιάζεται ως κάτι το τόσο θετικό δεν πρέπει να αναζητηθούν στην τυχαία στιγμή που αυτή πυροδοτεί, αλλά στις μεταμορφώσεις που θα επιφέρει με το πέρασμα του χρόνου.

Η περίοδος της κρίσης μας βάζει να δούμε και να ακούσουμε πράγματα που θα περνούσαν απαρατήρητα. Ο άνθρωπος που δεν έχει βρεθεί ποτέ του σε κρίση είναι τυφλός και κουφός μπροστά στις μεγάλες πανανθρώπινες αλήθειες.

Όταν αντιμετωπίζουμε μια κρίση, είναι σα να βρισκόμαστε μέσα στο λαβύρινθο, κάτι που πρέπει να μας χαροποιεί. Ο ψυχαναλυτής συχνά έχει απέναντί του άτομα που προσπαθούν να περιγράψουν κάποιο πρόβλημα με συγκεχυμένα λόγια. Όλα δείχνουν ότι κυλάνε ομαλά ως τη στιγμή που ο ψυχαναλυτής ξεστομίσει τη μαγική για τον ασθενή λέξη που τον κάνει να αναλυθεί σε κλάματα. Αγγίζοντας το κομβικό σημείο του προβλήματος, ο ψυχαναλυτής προκαλεί κρίση στον ασθενή, τον σπρώχνει στον λαβύρινθο. Απο τη στιγμή που μπαίνει στον λαβύρινθο, παύει να λέει ψέματα, να προσποιείται και να αγνοεί το ουσιαστικό πρόβλημα. Φτάνει η ώρα που πρέπει να βρει τη δίοδο εξόδου. Το εγχείρημα είναι σκληρό και μόνο ο δεσμός αποτελεί βοηθητικό στοιχείο.

Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι συνήθως υποφέρουμε με αφορμή ένα δεσμό. Απ' αυτόν προκαλείται ο έντονος ψυχικός πόνος, απ' αυτόν εκπορεύεται και η μεγάλη βοήθεια. Απο τις πρώτες συγκρούσεις και τη έλλειψη κατανόησης με τους γονείς ως τον ανταγωνισμό άλλων σχέσεων, ο κάθε δεσμός εκδηλώνει όλη την εκρηκτική του δύναμη, αναζωογονητική ή ολέθρια. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε το δισυπόστατο μιας σχέσης που μας κάνει να ξαναγεννιόμαστε και να πεθαίνουμε. Όταν το καταλάβουμε αυτό, ίσως μπορέσουμε να δώσουμε μια λογική εξήγηση στα γεγονότα, δίχως να προβληματιζόμαστε "αν μας μισούν", "αν μας είδε κακό μάτι", ή "αν γεννηθήκαμε κακότυχοι".

Ένα απο τα κολοσσιαία εγχειρήματα του ανθρώπου είναι να κατορθώσει να δει την ουσία των πραγμάτων, να αποδώσει στα γεγονότα τη σωστή τους διάσταση και το ορθό νόημα. Είναι ένα μακρύ και επίπονο έργο ζωής που, όταν ολοκληρωθεί, τα μάτια μας θα ανοίξουν και θα καταλάβουμε.

 

 

 

 

 

Απο το βιβλίο του A.Carotenuto "Η ψυχή της γυναίκας"