Ευτυχία

Ένα απο τα μεγαλύτερα παράδοξα με τα οποία δίνουμε ολόκληρες μάχες είναι οι σκοτεινές ή σκιώδεις μας πλευρές. Συνήθως προσπαθούμε να απαλλαγούμε απ' αυτές, όμως το να πιστεύουμε ότι μπορούμε να εξοστρακίσουμε τις "σκοτεινές μας πλευρές" είναι και ουτοπικό και μη αυθεντικο. Αυτό που έχουμε ανάγκη να βρούμε είναι η ισορροπία μεταξύ των αντίθετων δυνάμεών μας. Η πράξη της ισορροπίας ειναι δύσκολη, είναι όμως μέρος της ζωής. Εάν μπορούμε  να το δούμε αυτό ως μία εμπειρία τόσο φυσική όσο και το ότι η νύχτα διαδέχεται την ημέρα, τότε θα νιώσουμε μεγαλύτερη ικανοποίηση απ' οτι αν προσποιούμασταν ότι η νύχτα δε θα έρθει ποτέ. Η ζωή έχει τις καταιγίδες της. Και οι καταιγίδες περνάνε πάντα. Ακριβώς όπως δεν υπήρξε ποτέ μια μέρα χωρίς νύχτα ή μια καταιγίδα που κράτησε για πάντα, έτσι κι εμείς δε μένουμε ποτέ μόνο στη μία πλευρά του εκκρεμούς της ζωής. Βιώνουμε το καλό και το κακό, την ημέρα και τη νύχτα, το γιν και το γιανγκ. Και, πολλές φορές, διδάσκουμε ακριβώς αυτό που έχουμε ανάγκη να μάθουμε.

Ζούμε μέσα σ' αυτά τα παράδοξα, μέσα σε άπειρα πράγματα που μας πάνε απ' τη μία και πότε απ' την άλλη. Μολονότι αληθεύει ότι η ευτυχία μας δεν εξαρτάται απο τις εξωτερικές συνθήκες, αντισταθμίζουμε πάντα αυτήν την αλήθεια με την πραγματικότητα του κόσμου. Όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας μάς επηρεάζουν. Θα ήμασταν εξωπραγματικοί, εάν λέγαμε σε κάποιον που βιώνει μια τραγωδία, "αυτό δεν πρέπει να σε επηρεάζει". Οι απώλειες είναι υπαρκτές. Ταυτόχρονα, και μέσα απο τις χειρότερές μας φάσεις, ανακαλύπτουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Πάντα ξεπερνάμε τις τραγωδίες και πάντα συνεχίζουμε το ταξίδι αναζήτησης της ευτυχίας. Ο ήλιος πάντα ανοίγει ένα ρήγμα στο σκοτάδι. Και καταμεσής του θανάτου, μερικές φορές ανακαλύπτουμε τη ζωή.

Στην πορεία μας προς την ευτυχία υπάρχουν πράγματα που πρέπει να μάθουμε και πράγματα που πρέπει να ξεμάθουμε. Πρέπει να εκπαιδεύσουμε το μυαλό μας να σκέφτεται με τρόπους που είναι 180 μοίρες αντίθετοι με τους τρόπους που μας έμαθε ο κόσμος. Πρέπει να ξεμάθουμε τους αρνητικούς τρόπους σκέψης. Πρέπει να εξασκηθούμε σ' αυτήν την "απομάθηση". Όταν λέω εξάσκηση, δεν εννοώ να εξασκείτε τον εαυτό σας στην ευτυχία που νιώθουμε οταν περπατάμε στη φύση μια όμορφη και ηλιόλουστη ημέρα. Μιλάω για το συνεχές βίωμα της ευτυχίας και ειδικά τις στιγμές εκείνες που οι συνθήκες και οι περιστάσεις δε συνωμοτούν για την απόλυτη ευτυχία σας. Την επόμενη φορά που κάποιος θα σας ταράξει, κάντε μια άσκηση ευτυχίας. Μείνετε μαζί του για μια στιγμή, ακούστε αυτό που σας λέει και δείτε εάν υπάρχει σ' αυτό κάποια αξιόλογη πληροφορία. Προσπαθήστε όμως να μην αφήσετε αυτά που λέει να επηρεάσουν την ψυχονοητική σας κατάσταση.

Κοιτάξτε τα δικά σας μοντέλα. Ρωτήστε τον εαυτό σας ποιές απο τις συμπεριφορές σας σάς κάνουν  ευτυχισμένους και ποιές σας παραδίδουν στην απόγνωση. Κάντε αλλαγές, εξωτερικά και εσωτερικά. Η ζήλια σας κάνει ευτυχισμένους;

Το να φωνάζετε σε κάποιον ή να τον ψέλνετε συνέχεια σας κάνει να νιώθετε καλά μετά; Όταν ευγνωμονείτε κάποιον, πώς νιώθετε; Όταν κάνετε μια ευγενική χειρονομία σε κάποιον, νιώθετε ευτυχισμένοι;

Όταν πέφτετε σε κίνηση στους δρόμους, αντί να αρχίσετε το βρισίδι, κοιτάξτε γύρω σας και δείτε ότι όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουν. Σκεφτείτε πώς νιώθουν οι άλλοι. Εξασκηθείτε στο να είστε ευγενικοί με τους άλλους. Και όσοι θέλετε να πάρετε ανώτερα μαθήματα, προσπαθήστε να είστε ανώνυμα καλοί. Κάντε κάτι για κάποιον με στοργή και συμπόνια, χωρίς να το πείτε πουθενά.

Απο το βιβλίο της E.Kubler - Ross "Μαθήματα ζωής"