Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Αλλάζοντας την συμπεριφορά μας


Όταν υποφέρουμε από κατάθλιψη όλες οι δραστηριότητες της ημέρας μπορεί να μας φαίνονται υπερβολικά δύσκολες. Ωστόσο είναι χρήσιμο να προσπαθήσουμε να τις οργανώσουμε με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούμε να τις εκτελέσουμε βήμα βήμα. Αν η παραμονή σας στο κρεβάτι σας βοηθά να νιώσετε καλύτερα, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, αλλά συχνά στην κατάθλιψη τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Παραμένουμε στο κρεβάτι όχι για να ξεκουραστούμε και να αναπληρώσουμε την ενέργειά μας, αλλά για να κρυφτούμε από τον κόσμο. Έπειτα νιώθουμε ενοχές και κατηγορούμε τον εαυτό μας επειδή δεν κάναμε όσα είχαμε να κάνουμε. Επιπλέον, όταν μένουμε ξαπλωμένοι, αναλογιζόμαστε συνεχώς τα προβλήματά μας. Παρότι το κρεβάτι μας μοιάζει ασφαλές, μακροπρόθεσμα η παραμονή σ’ αυτό μας κάνει να νιώθουμε πολύ χειρότερα.
Άρα, το πιο σημαντικό βήμα είναι να προσπαθήσουμε να σηκωθούμε και να φέρουμε σε πέρας μια θετική δραστηριότητα κάθε μέρα. Θυμηθείτε ότι ο εγκέφαλός σας, σας λέει ότι δεν μπορείτε να καταφέρετε τίποτα και ότι πρέπει να σταματήσετε να προσπαθείτε. Συνεπώς, χρειάζεται να πείσετε προοδευτικά ένα μέρος του εαυτού σας ότι μπορείτε να ολοκληρώσετε κάποιες δραστηριότητες.
Επειδή όμως η άνθρωποι που υποφέρουν από κατάθλιψη συχνά εξαναγκάζουν τον εαυτό τους να σηκωθεί με σκέψεις και προτροπές του τύπου: “σήκω πάνω, παλιοτεμπέλη! Πως μπορείς και μένεις ξαπλωμένος χωρίς να κάνεις τίποτα;”, είναι χρήσιμο να δοκιμάσετε την αντίστροφη τακτική. Αυτό σημαίνει, να μάθετε να μένετε στο κρεβάτι για λίγο, τουλάχιστον μια μέρα την εβδομάδα, και να το απολαμβάνετε: να διαβάζετε εφημερίδα ή να ακούτε ραδιόφωνο και να λέτε στον εαυτό σας τι ωραία που είναι. Το να μπορείτε να παραμένετε στο κρεβάτι χωρίς να νιώθετε τύψεις θα σας φανεί χρήσιμο σε κάποιες περιπτώσεις. Έτσι, όταν λέμε ότι χρειάζεται να σηκωθείτε και να κάνετε κάποια πράγματα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να εξαναγκάσετε τον εαυτό σας να σηκωθεί, αλλά να τον ενθαρρύνετε να φύγει από το κρεβάτι, επειδή μένοντας ξαπλωμένοι και συλλογιζόμενοι διαρκώς τα προβλήματά σας το μόνο που μπορείτε να επιτύχετε είναι να αισθανθείτε χειρότερα.

 

 

 

Από το βιβλίο του P.Gilbert “Ξεπερνώντας την κατάθλιψη”

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Αμφισβητώντας τις καταθλιπτικές σκέψεις


Μερικές φορές όταν υποφέρουμε από βαθιά κατάθλιψη ή είμαστε πολύ εκνευρισμένοι, νιώθουμε έντονη ταραχή. Στις περιπτώσεις αυτές, οι απόπειρές μας να ηρεμήσουμε δεν είναι πολύ επιτυχημένες. Απλώς δεν μπορούμε να ηρεμήσουμε. Τότε χρειάζεται να αποσπάσουμε την προσοχή μας, με κάποια σωματική δραστηριότητα. Υπάρχουν πολλές επιλογές. Οτιδήποτε εμπεριέχει σωματική δραστηριότητα- φροντίδα του κήπου, το τζόκινγκ, η αεροβική γυμναστική, η διακόσμηση ενός χώρου- είναι κατάλληλο. Η σωματική δραστηριότητα είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη και στις περιπτώσεις που η έντασή μας οφείλεται σε θυμό ή ματαίωση.

Στην κατάθλιψη τείνουμε να σκεπτόμαστε συνεχώς τις αρνητικές μας εμπειρίες, με αποτέλεσμα σε ορισμένες περιπτώσεις η οπτική μας να μην είναι ρεαλιστική. Αν διαπιστώσετε ότι στο μυαλό σας περιστρέφονται αποκλειστικά αρνητικές σκέψεις, προσπαθήστε να βρείτε κάτι για να αποσπάσετε την προσοχή σας. Πιθανότατα έχετε κάνει τις ίδιες σκέψεις πολλές φορές, αλλά δεν σας οδηγούν πουθενά. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να σας κάνουν να νιώθετε χειρότερα.

Οι σκέψεις μας επηρεάζουν τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου μας. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι μια ομάδα μη καταθλιπτικών ατόμων αποφασίζει να πραγματοποιήσει το ακόλουθο πείραμα: στις 8 η ώρα κάθε βράδυ τα άτομα αυτά πρέπει να φέρνουν στο μυαλό τους σκέψεις και φαντασιώσεις ερωτικού περιεχομένου. Ποια πιστεύετε ότι θα είναι τα συναισθήματά τους και ποια η αντίδραση του σώματός τους;            Αυτό που θα διαπιστώσουν είναι ότι, αν επιμείνουν σε αυτές τις φαντασιώσεις, το σώμα τους θα αρχίσει να διεγείρεται σεξουαλικά ως αποτέλεσμα ειδικών ορμονών που θα απελευθερωθούν στον εγκέφαλό τους για να τους προετοιμάσουν για την σεξουαλική πράξη.

Πιθανότατα θα γνωρίζετε από προσωπική εμπειρία ότι μπορούμε να προκαλέσουμε σωματικές αλλαγές ( διέγερση) αν επιμείνουμε σε κάποιες φαντασιώσεις. Αλλά αυτό που ίσως δεν ξέρετε είναι ότι και οι καταθλιπτικές σκέψεις προκαλούν σωματικές αλλαγές και την απελευθέρωση ουσιών στον εγκέφαλο. Επομένως, όπως κανείς θα προσπαθούσε να ελέγξει τις ερωτικές του σκέψεις κάνοντας ένα κρύο ντους, ή αποσπώντας την προσοχή του με κάποιο άλλο τρόπο, ώστε να μη διεγερθεί πάρα πολύ χωρίς να το επιθυμεί, το ίδιο θα μπορούσε να γίνει και για τις καταθλιπτικές σκέψεις. Προσπαθήστε να βρείτε τρόπους να αποσπάσετε την προσοχή σας ώστε να αποφύγετε την ενδυνάμωση των καταθλιπτικών συναισθημάτων από την υπερβολική ενασχόληση με τις αρνητικές όψεις της ζωής σας.

 

 

 

Από το βιβλίο του P. Gilbert “Ξεπερνώντας την κατάθλιψη”.

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Αφήνοντας τους φόβους

Εάν μπορούσαμε κυριολεκτικά να μπούμε μέσα σας και να αφαιρέσουμε όλους σας τους φόβους - τον κάθε έναν χωριστά - πόσο διαφορετική θα μπορούσε να είναι η ζωή σας: σκεφτείτε το λίγο. Εάν τίποτε δε σας εμπόδιζε να ακολουθήσετε τα όνειρά σας, πιθανόν η ζωή σας σήμερα να ήταν πολύ διαφορετική. Αυτό μαθαίνουν οι άνθρωποι που πεθαίνουν. Η πορεία προς το θάνατο οδηγεί τους χειρότερους φόβους μας στο προσκήνιο για να τους αντιμετωπίσουμε κατάματα. Μας βοηθά να δούμε τη δυνατότητα που υπάρχει για μια άλλη ζωή και το όραμα αυτό απομακρύνει και όλους τους υπόλοιπους φόβους μας.
Δυστυχώς, όταν οι φόβοι αυτοί μας εγκαταλείπουν, οι περισσότεροι απο μας είμαστε πολύ άρρωστοι ή πολύ γέροι για να κάνουμε τα πράγματα που θα κάναμε πριν, αν δεν είχαμε φόβο. Γερνάμε και αρρωσταίνουμε χωρίς να έχουμε καν δοκιμάσει τα κρυφά μας πάθη, χωρίς να έχουμε ανακαλύψει τη δουλειά που πραγματικά μας αρέσει, χωρίς να έχουμε γίνει εκείνοι που θα θέλαμε να γίνουμε. Εάν κάναμε τα πράγματα εκείνα που λαχταρούσαμε να κάνουμε, θα ήμασταν και πάλι γέροι και άρρωστοι - δεν θα ήμασταν όμως γεμάτοι πικρίες και μετάνοιες. Δε θα νιώθαμε ότι τελειώνει μια ζωή που έχουμε μισο-ζήσει. Γι' αυτό το μάθημα που πρέπει να πάρουμε είναι σαφές: πρέπει να υπερβούμε τους φόβους μας όσο ακόμα είναι καιρός, τώρα, που μπορούμε ακόμη να κάνουμε τα πράγματα που ονειρευόμαστε.
 



Απο το βιβλίο της E.Kubler-Ross "Μαθήματα ζωής"